اندیشیدن، پژوهش و نوآوری، اساسی ترین نیاز برای دست یابی به پیشرفت، توسعه، رفاه عمومی و استقلال واقعی است.

چکیده :

تحقبق حاضر با عنوان آثار زینت و تجمل در زندگی انجام گرفته است.

زینت به معنای آرایش، زیور، آراستن است، زینت آن است که به خودی خود ارزشمند است و ما آن را به خود می بندیم تا ارزش پیدا کنیم.

دین اسلام در عین حال که به زندگی دنیایی انسان توجه دارد و خداوند متعال وسایل رفاه و آسایش او را در دنیا فراهم آورده است. مسلمانان را به عدم افراط و تفریط در این زمینه فرا خوانده و به یک زندگی معتدل و خوب دعوت می کند. مسلماً غرق شدن در ظواهر دنیوی و روی آوردن به تجمل و تجمل گرایی، آثار منفی برای انسان به دنبال خواهد داشت که یکی از این آثار غفلت از یاد خدا می باشد. قرآن کریم می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به خود فراموشی گرفتار کرده است فراموش کردن خدا سبب خود فراموشی می شود. از سوی دیگر تجمل پرستی این خطر را دارد که احساسات و عواطف انسانی را که باید به سوی خیر و سعادت و اهداف عالی آفرینش متوجه سازد و به سوی بی بند و باری و تن در دادن به گناه، ربا وادعا و تحقیر دیگران، برتر دانستن خود از طریق زیورآلات سوق می دهد، و آثار آن به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در کوتاه مدت یا دراز مدت در جامعه بر جای خواهد ماند.